Kemal Çakır - Koparmak

Bir gül koparıldığında ağacı neyler
Gün batımıdır yüzünde oluşan hüzün
Birbirine karışır gözyaşında renkler
Mutsuzdur artık, varsa görecek gözün.

Mutluluğu bundandır dağ çiçeklerinin
Özgürce yaşarlar üzülmek nedir bilmeden
Koparılmak değil düşleri hiç birinin
Koklanmaktır tüm arzuları incitilmeden