Kemal Çakır - Kısa Bir Aşk Hikayesi

Bir rüyaymış meğer onunla yaşadıklarım
Dalıp gitmişken derinliklerine bu sevdanın
Dünyayı tozpembe görüyorken
Sevmediğim her şeyi sevmeye başlamışken
Her saniyemi bu eşsiz sevdaya adamışken
Uyandırıldım bu rüyadan, gözyaşları içinde.

Birkaç sevdalı bakışla vurmuşlardı birbirlerini
Küllenmiş bir aşkı yeniden canlandırır gibiydiler
Bir anda el ele, göz göze sarmaş dolaş oldular
Hiç kimseye zerre kadar olmadan zararları İtip her şeyi bir kenara özgürlüğü tatmışlardı
Zirveye varmak içindi son iki günkü yolculukları

Çok sürmedi yolculukları, kestiler yollarını
Acımasızca kırıp attılar dallarını sevginin
Kanadı her yerleri, gizli gizli, için için ağladılar
Ne yapacaklarını bilemediler uzunca bir süre
Sonra, teselliye yöneldiler inanmaya-inanmaya
Mahzun, öksüz ve yetim kalmıştı aşk bu sırada.

Sonrası malum; ayrıldılar zoraki…