Zaman ilaç olur, unutursun demiştin
Nasıl zaman ki bu! Daha da özlüyorum
Acılarım kezzap yangınıdır inan ki
Ne sana ne de zamana inanmıyorum.
Bütün rüzgârlar ters esiyor bahtım üzere
Gözüm yaşlı, kalbim sevgi hapishanesinde
Kırıyorlar kolum kanadım acımasızca
Can çekişiyorum bir cenderenin içinde.
Oysa ne hayaller kurdum olmadı hiçbiri
El- ele, göz- göze seviştiğimiz o yerler
Şimdi bir olmazın pençesinde çaresiz
O güzel günlerimizi özlemle yad ederler.