Ne yalnızlıklar, acılar yaşadım ben anlatılmaz
Boğazımda hapsolurdu çoğu zaman kelimeler
Gözyaşlarım teselli etmek için okşardı yanağımı
Gülen yüzümü gösterdim, bilmedi halimi kimseler.
Çok ağladım insansız mekânlarda sessizce
İçime akardı gözyaşlarım boğulurdum selinde
Anlatacak bir dost yoktu halimi ihtiyaç duyduğumda
Dertlerimin çaresini yine buldum ben kendimde.