Kasım Kaplan - Kudsiler, Parlak Ay Işıkları

Karanlık gecelerde parlayan ay ışığı
Mahzun eder hırsızı, sevindirir aşığı
Bu gecenin sabahı elbet bir gün gelecek,
Ağlayan tüm mazlumlar elbet bir gün gülecek.
Kimsesizler kimsesi olan o yüce Allah,
Elbette verecektir haksız mahkûma felah.
Bir dava ki ortada binler el uzanacak,
Bir gün Hak galip gelip,batıl zail olacak.
Daralmış yüreklerden yükselen ahu feryat
Bir gün cevap bulacak, ihya olacak hayat.
Yok mu kimse nidasına bir cevap nerden gelir,
Ölüler yer üstünde, cevap makberden gelir.
Yer altında yatanlar yaşayanlardan canlı,
Yükselirler kabirden, bütün kefenler kanlı.
Şehit olmak aşkına binlerce can isterler,
Bir gövdede bin boyun, hak yoluna verirler.
Kimiler bölük pörçük diplere saklanırlar,
Bir atalet içinde birbirine bakarlar.
Ses vermez hiçbir kimse geriye döner nida,
Bir karanlık boşlukta dolaşır aksi seda.
Eyvah ki bu dünya da mal derdine düşmüşler,
Akbaba suretinde dünyaya üşüşmüşler.
Yok mu bu yeryüzünde davaya omuz veren,
Yok mu kalkıp silkinip yükün altına giren.
İsyana sevk ediyor ehli insafı bile,
Bir geçim korkusudur dolaşır dilden dile.
Birileri dünya da koşarlar Allah için,
Kimileri uzaktan bakmaya korkar niçin.
Bırak omuz vermeyi elini uzatmayan,
Dönsün kadınlarına, Allah tan utanmayan.
Sanki din yalnız Onun cennete o girecek,
Yarın ölüm gelince ahirette görecek.
Baykuşlar kapılarda yok görecek gözleri,
Bir gün şahit olacak o mesnetsiz sözleri. El aman diyecekler o günün şiddetinden,
Sığınacak kapı yok cehennem dehşetinden.
Yapayalnız garipler, din ateş avuçlarda,
Bırakmazlar hiç yere, ellerini yakarda.
Can ve mal sevdasından çoktan geçmiş Kudsiler
Sona kalmış aymazlar çoktan gitti iyiler.
Bir sancağın altında, üstünde Tevhid yazan,
Elbette kaydetmiştir, o günde ahid yazan.
'Kalu bela' bezminde Allah a söz verenler,
Hepsi de Hak'ka vardı, geri kaldı dönenler.
Unuttular o ahdi yada hiç yok saydılar,
Oysa onların hepsi o gün oradaydılar.
Ram oldular dünyaya unuttular ahreti,
Hak ettiler dünyada perişan akibeti.
Ahde vefa yolunda sadakat gösterenler,
Ayrıldı birer birer Allah'a söz verenler.
Şahenşah bir ses verdi uyandı bu kudsiler,
Şahlanıp velayetin kisvesini giydiler.
Umut salıp dünyaya, ışığa gark oldular,
Ya bismillah, Ya Allah diyerek başladılar.
Bir gün meyve verecek onların ektikleri
Yanına kalmayacak fasığın ettikleri.
Bu kudsal bir ordu ki ilim silah onlara,
Takva elbiseleri, yol açar insanlara.
Başta şahların şahı koşar hızla huzura,
Her yerde o ordu var, gerek olmaz Hızır a.
Ey yerinden kalkmadan dua eden müminler,
Bilmem ki kurtarır mı ettiğiniz yeminler.
Daha vakit geçmeden al yerini bu safta,
Varsın seni zemmetsin dini kullanan softa.
Sen yoluna devam et ihlaslı bir imanla,
Karanlık dağılacak, ışıyacak Onunla.
Tohumu eken üstad Said BEDİÜZZAMAN,
Dünyaya ışık saçan şimdi Gülen BEDRÜZZAMAN.