Kasım Kaplan - Hüzün Gecesi

Bir gece ki, kaostan üstüme kapanıyor,
Ne Ay da bir tebessüm, ne ışıklar yanıyor,
Çıktığım sokaklarda, her yer hüzün kaynıyor,
Ne söz geçer kalbime, ne de yorgun beynime.biliyor musun?

Perde perde karanlık benliğimi sardıkça,
Dağlar enseme binip, gök kubbe alçaldıkça,
Sessizliğin hançeri yüreğimi yardıkça,
Ne korkular yaşadım,ne dert attım içime, biliyor musun?

Uyuşmuş bir beyinle düşündüm sensizliği,
Anlattım derdimi de ağlattım sessizliği,
Sordum hep sarıldığım yastığa bensizliği,
Ne bir tek cevap verdi, ne de baktı yüzüme, biliyor musun?

Saatler nasıl geçti, kaç saat bir saniye?
Ömrümün yarısını ettim sana hediye,
Gök kubbe yi açacak, bir haber gelsin diye, Ne adaklar adadım, ne dil döktüm Rabb'ime, biliyor musun?

Korkuyorum ilk defa, korkuyorum şafaktan,
Bir yatıp uyumak var, ve kalkmamak yataktan,
Bir çiçek koklayarak boğulduğum bataktan,
Ne lanetler okudum, ne zulmettim kendime, biliyor musun?

Yıllardır görmediğim tanıştım gözyaşımla,
İnce bir perde kaldı, ölüm ile yaşamla,
İsmin için pazarlık ettim mezar taşımla,
Ne çiçek koydum üstüne, ne su döktüm kabrime, biliyormusun?

Dolaştım saatlerce, gelemedim kendime,
Acı duymamak için dua ettim Rab'bime,
Acınacak bir halde geldim tekrar evime,
Ne döndüm yaşamaya, ne yürüdüm ölüme,biliyor musun?
17.01.04