Kasım Kaplan - Gül Mahzun

Gül mahzun her zaman, başı önünde,
Bülbül etrafında pervane onun.
Gülün beklediği, vuslat gününde,
Bayrağı olmaktır aşkın yolunun.

Bir mızrak kalınca sabah olmaya,
Şafak feyizlenir ondaki renkten.
Dirhem dirhem ondan ışık almaya,
Sıra sıra iner yıldızlar gökten.

Gecenin hüznünden eğilir başı,
Sis, duman, karanlık çöker hep birden.
Çiğ tanesi olur gülün gözyaşı,
Konar yaprağına sabah erkenden.

Ağlar her seherde, çeker virdini,
Güneşe rengini veren ışıktır.
Kim bilir ki onun asıl derdini,
Bülbül ona, gül Resule âşıktır.
18.01.05