Kasım Kaplan - Değenekle Yürümek

Birini görüm parkta,
Özür var ayağında.
Bir kenarda oturmuş
Gözleri ufuklarda.

İçleniyor derinden,
Ah çekip yüreğinden,
Rengi birazcık solmuş,
Zor kalkıyor yerinden.

Belki bebekliğinden, Belki kendiliğinden,
Nedense sakat kalmış,
Ağlıyor yüreğinden

Bir emek,bir emek,
O anı görmek gerek,
Meğer ne kadar zormuş,
Değenekle yürümek.K.K

.