Kasım Kaplan - Çanakale Şehidinden Nasihat

Ben Çanakkale şehidi, Osmanlının oğluyum,
Yattığım yerden bile, ordumun sağ koluyum.
Bu kutlu gününüzde sizi görmeye geldim,
Ve siz torunlarıma öğüt vermeye geldim.
Ben sıradan neferdim, Osmanlı ordusunda,
Size bir örnek oldum, şehitlik konusunda.
Vatan, vatan dedikçe, yanardı yüreğimiz,
Biz şanlı bir orduyuz, bükülmez bileğimiz.
Türklük asaletimiz, dinimiz İslamiyet,
Bizi ayıramazlar, yetmez buna güç kuvvet.
Biz bu vatan uğruna, can verdik sevinerek,
Düşmanları alt ettik, top yekun birleşerek.
Yüreğimiz bir çarpar, yurdun her karışında,
Birkaç millet, tek vücut, düşmanın karşısında.
Kimimiz Türk, kimi Kürt, kimi Çerkez kimi Laz,
Çarpıştı tek yürekle, şehitlikti tek niyaz.
Bu vatanın üstünde, yaşadık asırlarca,
Bir ekmeği paylaştık, aç kalsak da aylarca.
Öyle günler gördük ki, bir tayin, birkaç nefer,
Bölüştük dirhem dirhem, başlayınca bu sefer.
Karşımızda ordular, birleşmiş her devletten,
Hepsi zırhlı, silahlı, bizde yürek çelikten...
Toplandılar boğazda, Rusya ‘ya geçmek için,
Çelikten zırhlılarla, yurdumu bölmek için.
Biz Gazi'nin ordusu, canı dişe takarak,
Direndik haçlılara, kanlarımız akarak.
Bir cepheden cepheye, günlerce yürümüştük,
Bir karış vatan için, onlarca şehit düştük,
Semadan kurşun yağdı, zıhlılar top yağdırdı,
Ama kimse yılmadı, düşmanlara saldırdı.
Cephane az olsa da, yürekler çeliktendi,
Bize de o günlerde, şehitler yardım etti.
Yeşil yeşil sarıklı, evliya hep ordaydı,
Aç susuz, çamur cephe, bize sanki saraydı.
Baharda, Mart ayının bir karanlık gecesi, Döşedi boğazlara, mayın,Nusret gemisi.
Yer yerinden oynadı, toplar ateş kustular,
Yaralı gazilerden inleyenler sustular.
Beş yüz topa karşılık, yüz elli top varidi,
Boğazın sularında, birer birer eridi.
Kalmıştı son bir zırhlı, geçerse boğazlardan,
Yakardı İstanbul'u, biz yoksunduk toplardan.
Tükenmişti cephane, iki mermi kalmıştı,
Ve de topun başında, yalnız Seyyid Çavuştu.
Merminin bir tanesi iki yüz yetmiş kilo
Yaklaştı sahillere, zırhlılardan üç filo
Sarıldı besmeleyle ve gülleyi kaldırdı,
Yolladı bacasından ve zırhlıyı batırdı.
Karıştı akılları, per perişan oldular,
Boğazın sularında, sessizce kayboldular.
Korkmadık hiç ölmekten, tek düşünce bu vatan,
Bir oldu savaşanla, toprak altında yatan.
Kum kapı, Arı burnu,yeşerdi Conk Tepesi,
Birer birer sürüldü, düşmanların hepisi.
Gazi'nin orduları,geldi Anafarta dan,
Püskürttü çakalları, güzel Anavatandan.
Baktılar, anladılar, bu ülke parçalanmaz,
Et tırnaktan ayrılır, ama bunlar ayrılmaz,
Geçerlerde canından, geçmezler vatanından.
Yiğit Müslüman Türkün, bu gelir imanından.
Ey Şehit torunları! Destan size emanet,
Bilirim yiğitsiniz, olmaz sizde hiyanet.
Biz savunduk vatanı, o hain düşmanlardan,
Sende çalış ilerle, geri kalma onlardan.
Bir kardeşlik ruhuyla çalışın, çabalayın,
Birleşin, kuvvetlenin, sakın parçalanmayın.
Yoksa ruhum daralır, benim yattığım yerde,
Helal etmem hakkımı, o dehşetli günlerde.
Sen şehit torunusun, utandırma atanı,
Mahçup etme toprakta, senin için yatanı.