Kasım Kaplan - Bağımlının Sonu

Düşündü o ilk günü, bir nefesti sadece
Çekip üfürdüğünü, kala kaldı öylece.
Belki boşluk içinde, tükenmiş umutlarda.
Sahte hoşluk içinde, gezmişti bulutlarda.

Ve hüzün yüklü günler, üşüşmüştü başına,
Taşınmaz yük yüklemiş, aldırmadan yaşına.
Unutmuş düşünmeyi, beyin başka işlerde.
Sevmeyi, sevilmeyi, arar artık düşlerde.

Kâbuslu tüm geceler, ensede otururken.
Üst üste bilmeceler, kuş uykusu uyurken.
Umut dersen kalmamış, yanmış o sigarayla,
Huzur dersen kaybolmuş, delik deşik koluyla.

Ve karanlık yarında, seni bekleyen gerçek,
Çıkmayan bir sokakta, öylesine bitecek.
Gaztelerde tek sütun, haberi verecekler
Sadece eşin dostun, çok yazık diyecekler.