Kamil Aslan - Neslihan

Sana düş getirecektim Neslihan
Ahir zamanın okyanus mavisinden
Kirli paslı bir elveda olmayacaktı hani
Hani tükenmişliğini yüreğimde arayacaktın
Ne sular öpecekti göğü
Ne mavisi düşecekti sulara göğün
Sen benim için
Yalınayak bir özlemdin kaldırım taşlarında
Geceyi bunun için seviyordum
Çünkü yitiktin bana biraz
Birazcık suskun
Bana mezar olacaktı günbatımı akşamlar
Sana şehir tükenecekti Neslihan
Bu sitem bu öfke sana Neslihan
Gözlerinsiz olamıyorsam suç benim değil
Ne kadar yakınsan bana en uzak olduğun yerde
Ki yüreğimde bir mabet gözlerin
Gözlerinsiz olamıyorsam suç benim değil
Görmemeliydim
Seni hiç sevmemeliydim
Çiseleyen yağmurda bir tufan kopar sensiz
Sensiz olan her düşte bir figan kopar
Şimdi gözlerine alışan gözlerim yorgun
Şimdi bakışlarımda yeşil bir bahar yorgun
Ben yüreğimde saklarım aşkı
Ne masallarda ararım
Nede hayal kurarım
Bir başkası sen olamaz bende
Çünkü sen başkası değilsin
Ben seni kıskandım ilk defa
İlk seni sevdim
İlk defa inat ettim kendime
Hatta inada bile inat ettim Neslihan
Hem de ilk defa
Bu yağmur ıslatmaz beni
Bu gece avutmaz beni
Kaldırımlar kovamaz
Caddeler uyutmaz beni
Senin gözlerinde doğarken yıldız
Senin gözlerinde canlanırken gece
Ve bakışlarım ararken seni
Seni Neslihan
Ölümü sevdiğim kadar seviyorum
Ben yeşili gözlerinde aradım
Ebem kuşağına inat
İlkbahardan kalma güller topladım sana
Hep ihtimal verdim
Çünkü
Dar düşmüştü uykuma boynu bükük bir sevda
Yokluğundaydı bunlar
Bu olanlar
Hep yokluğundaydı Neslihan
Bak işte geçmiyor zaman
Ne uykum geliyor ne yoruluyorum
Sen varsın bir parça
Kendimden bile kıskandığım gözlerin var
Söyle nasıl uyurum
Nasıl olurum sensiz
Söyle Neslihan
Darağacında idama mahkum biri miyim ben
Yoksa gözlerinin piri miyim ben
Ben paramparça
Sen bende bütün
Benim zümrüt yeşili ağaçlarım olmalı
Okyanuslar denizler diz çökmeli önünde
Yalnız benim olmalı ab-ı hayat ne varsa
Depremler dolu dizgin beynimde dolaşmalı
Benim olmalı dağlar
Seni bana anlatan her şey
Kaybettiğimde sana ulaşabilmen için
Kaybettiğimde seni yeniden bulmam için Her şey benim olmalı

Ben gurbeti sende yaşadım
Özlemleri özlemeyi sende farkına vardım
Yaşamayı anladım
Ölmeden ölüme gebe kaldım Neslihan
Papatyayı özledim ilk defa kar ortasında
Masum olduğu için
Birazcık sen vardın onda
birazcık kar tanesi
Ve ellerin vardı
Saftı temizdi
Yaslıyım yalnızım bir dağ lalesi kadar
Kelepçelenmiş ruhum senden yana Neslihan
Ne kadar anlatsam o kadar anlamazsın
Ve ne kadar yalvarsam inanmazsın
Seni neden mukaddes sevdiğime Neslihan
Bir dua bir dua dökülüyor elimden
Mateme vermiyorum yinede şu gönlümü
Issız gecelerin inan bıktım elinden
Gözlerinde özlüyorum ölümü
Bir Neslihan vardı demeyeceğim
Senden başka kimseyi sevmeyeceğim
Sana yıldız getireceğim
Kuşların kanadında
Sen yıldızların katili olacaksın
Ben senin yerine idama mahkum
Ben arayacağım yıldızların suçunu
Ölümün saçını ben tarayacağım
Sana nasıl ulaşmalı ellerim
Nasıl haykırmalıyım ki beni duyasın
Yüreğimin duvarlarına çarpıp duran
Gizli kalmış ne varsa yüzüne vurmalıyım
Sana bendeki seni anlatmalıyım
Sana seni senin bile tanımadığın kadar
Sana seni bence anlatmalıyım
İlk defa annem kadar seviyorum bir başkasını
ilk defa başkası için ağlıyorum
Bu kadar tedirgin değildim
Bu kadar ürkek hissetmemiştim kendimi
Kimse otağını kurmamıştı düşlerime
Ve kimseyi senden başka senin kadar sevmemiştim
Senin kadar Neslihan
Yalan neresinde seni sevmenin
Basitlik neresinde
Ölümüne sevmeye başladım
Ölümüne ölmeyi özlemeye başladım
Ölümü özlemeye Neslihan
Ölümü özlemeye
Her adımda karşıma dikilen zavallı hayal
Benim muhtaçlığımı anlatır mısın ona
Düşlerine girip fısıldar mısın
Gidiyorum işte
Islak gözlerinde güneşini yitirmiş bir hayal gibi
Bir olmak için senle
Birde olmamak için sensiz
Manevi bir güç
Manevi bir göç
Manevi bir öç bu benimki
Katiliyim her şeyin
Aslında kendimin
Sensizliğin Neslihan
Katiliyim bu şehrin
Bu caddelerin mekansız katili
Evet Neslihan
Sen Leyla?nın son neslisin
Ben mecnunun varisiyim
Şimdi bir iklim-i aşktayım
Bir diyar-ı mecnunda
Gözlerim gönlünün sesine aç
Gözlerim gözünün rengine muhtaç.