Kağan Kök - Zaman Ve Çocuk

ZAMAN VE ÇOCUK




Gözlerini zamana değdirme çocuk yanarsın
Buruşur suratın
En eski biçimlerinde aşkın
Ve sanki sen sende değilsindir zamanın içinde

Oysa zaman kiminle duruyorsa şimdi ordadır
Onca mutaassıp aşkların
Ve yüzkızartıcı erginliklerin ötesinde
Sessiz soluksuz ve öylece

Çocuk ! işte kendi kalbindir senin fütuhatın
Neredeyse o olunan bir yerde