Kadri Kırmızıtaş - Hüzünlü Veda

Ömrün yılları geçip gidince
Arayıp durursun pişmansın artık
Toprağın altında beni bilince
Hesabı kendine sorarsın artık

Mezar taşında ötüşünce kuşlar
Göz pınarında kuruyunca yaşlar
Yokluğum sinende zemheri kışlar
Temmuz sıcağında üşü dur artık

Elimden gelmedi gelip görmeye
Gülüstan yaylasında seni dermeye
Aşkın deryasında biten sermayem
Bir başka gönülde ara dur artık

Bakmayı bilseydin güneş olurdum
En sadık dost idim kardeş olurdum
Sarayında kul sen prenses olurdun
Şimdi benim gibisini ara dur artık

Demedim el görme can özün benim
Seni senden çok bir ben severim
Ayrılık rıhtımında kalkan son gemin benim
Salla beyaz mendilini ağla dur artık

Ömrüm dağında sevgi büyüttüm
Gönül çöllerinde mertlik getirdim Darda umudun yolunda topraktım
Kör gönül gözüne vurda dur artık

Şu akılsız başın tutmadı yama
Gökte durnalar yol alıyor gama
Bir ben dünyada gülmedim sanma
Azaptaki vicdanla yaşa dur artık

Suçsuz gönlümü saldın kedere
Yükledin hatayı kötü kadere
Kırdın kalbimi binlerce kere
Saçtığını yerlerde topla dur artık

Dilerim Hüzün deryasında yüzer yüreğin
Sevgimi nasıl anlatsam kalmaz gereği
En mutlu günde sızlasın burun direğin
Hasret kefeni boynunda dolaş gez artık

İki güvercindik salınırdık göklerde
Neylemiştim hayin açtın yaban ellerde
Kanadım kırıldı düştüğüm yerde
Uzatma günahkar elini uzak dur artık

Uçtun havalarda dilerim sürünürsün
Dualarım kabul olsun ahım sende kalmasın
Ettiğin yalanları başkasında bulasın
Mahşerde hesabını düşün dur artık