Kadri Kırmızıtaş - Ama Sen Gittin

Bende anlayamamıştım sebepsiz gidişini
Sadece baka kalmıştım arkandan
Ama söylenecek öylesine çok şeyim vardiki sana
Sen gidince
Yüreğimde sana dair ne varsa
Hepsini kör kuyuya gömdüm
Gidişinle
Hepsini ateşe verdin
Sen gidersen koybolacam kasaba
Yaz gününde yolumu kayberim
Diyecektim
Göçmen kuşları kadar vefa gösterip
Bir el bile sallamadan;
AMA SEN GİTTİN

Gitti diyenleri duymamak için kulaklarımı kapamıştım
Öylesine acımıştı ki canım ağlayamamıştım
Tutup oysaydılar göz bebeklerimi
Acım bir damla yaş olup akmayacaktı yanaklarımdan
AMA SEN GİTTİN

Seni öylesine sevmiştim ki
Annenin yavurusu kadar
Keremin aslısı kadar Leylanın mecnunu kadar
AMA SEN GİTTİN

Nice terk edişler yaşamıştım bu hayatta
Ne sonsuz ayrılıklar
Yıkılmamıştım
Sen adım adım uzaklaşırken benden
Ellerlini tutup gitme diyecektim
Yüzümü serecektim ellerine
Diz çöküp kal diyecektim
Becerememiştim çünkü tükenmiştim
Diz bağlarım çözülmüştü
Hiç böyle çaresiz kalmamıştım
Ayakta durmaya çalışmıştım
Duramamıştım yıkılmıştım
AMA SEN GİTTİN

Unutulanların arasına katmıştın gidişinle
Umutlarıma kırılmaz zincirler vurmuştun
İki elimi yanıma düşmüştü
Bende Düşünmüştüm
Unutmalıydım gidenleri demiştim
Yapamamıştım
AMA SEN GİTTİN