Kadri Kırmızıtaş - Adı Saklı Sevgili

Adı saklım yine gözlerim nemli kirpiklerim ıslanır
Dökülüverince özlemin kalpten dudaklarıma
Dudaktan adını yazmaya korkan kalemime
Ve hasretinden dizelerim başlar ağlamaya

Trenler geçiyor buradan
her geçişi seni koparır gibi benden
Seni görür gibi oluyorum
katarın vagonlarında
Bir talaş başlıyor bende kaçırdım diye
Sen varmışsın gibi
Peşinden koşuyorum nefesim tükenene dek
Çağıramıyorum adın bende saklı ya
Kimseler duymasın
ADI SAKLI SEVGİLİ DİYE

Ben hala bıraktığın yerdeyim
Dönüp ardına bakmadığın yeri hatırlarmısın
Aynı telaş aynı heyecan ilk günkü gibi
Adın bende saklı bekliyorum
Belki dönersin diye

Gözlerim bir güzel hic görmedi
senden başka
Her an geleceksin gibi
Bekledim en kalabalık limanların kıyısında
Bir kayıkta yıllarca mutluluğa kürek çekerek Belki dönersin belki gelirsin diye

Şimdi umutları yitik dönüyorum
Artık ne elimde bir umut kaldı
Nede anamdan kalan bir öğüt
Yükledim sırtıma gam yükümü
Bu son baharın son sabahında
Ben ve hazan güllerim
Son defa geçecğiz kapında

Çaresiz mecburen gidiyorum
ADI BENDE SAKLI sevgili
Belki arkamdan gülen de olur
Belkide ağlayan
Artık anlamsız bütün yapılanlar
Ben şimdi gidiyorum bu kasabadan
yürüdüğün kaldırımlar bıçak yarası gibi
kokun hala burada aynı
sarhoş ediyor hasretini ciğerlerime çektikçe
yaşanılması kabus oluyor benim için bu şehir

Gidiyorum
Sensiz.sessiz, çaresizim, çaresiz
Bir meçhule kimsesiz ve yalnız
Adın bende saklı kalarak
ADI BENDE SAKLI SEVGİLİ
HOŞÇA KAL