Kadir Karaman - Umut Mayası

Umut Mayası
Çalınmış umutlar, yıkık rüyalar
Kâbus gibi çöktü, bir yürek yandı
Bir göz sonsuzluğa umut mayalar
Bir kâlp müzmin beklentiye budandı.

Gözler dalar küflü bir hengameye
Tomurcuk umutlar açmayı bekler
Hayâl borsasında batar sermaye
Tutuklu her fırsat kaçmayı bekler

Davullar efsâne düğünü kutlar
Eşkıya kervana tuzak peşinde
Dilekçeler yazar göğe sükutlar
Ayrılık öğlenin kor güneşinde.

Yanmaya kâlbini adayan için
İçerde görünmez bir yara sevdâ
Gözyaşı merhemdir kanayan için Kapanmayan yara, bitmeyen vedâ!

Kucakla acıyı, acın kalmasın
Merhem sensin, çâre sensin yarana
Sevgi taçtır, dağıt, tacın kalmasın
Vîran olsan bile sarıl vîrana.

Ölmeyen bilemez ölüm nasıldır?
Öl de, ölümsüzlük şerbetinden iç!
Daldığın isyandan hıncını kaldır
Seninle canlansın yok olan sevinç!






Kadir Karaman