Kaan Özer - Veda Köşecikleri

sarıldığım bu esrar
çıplak bir zar
kaşları alınmış
ağlak bir göz
azar azar
dudaklarıma sıçratılmış
yazar


elimde kalan
minyatür
veda köşeciklerinde suratsız
ahlaksız
alaycı
ufacık peygamber


kıskıvrak vücudu
kaskatı
korkudan beyaz
kendinden büyük


ferasetim sağır
kör
vurdumduymaz alaşağı edilmiş
yenik


göbeğim çatlıyor
içimin suyu
ağzıma akıyor
omurgalı aşkın
göğüsleri küçülüyor


gel
buyur
öl ve soyun
doğur aşk öküzünü
içinden;


ya da dur
doyur
kal(k) ve giyin

bas git sonra
içimden;
büyümeden