Kaan Özer - Kadınım

Seni, özlerken
mevsim kar beyaz.
kılcal damarlarımda gezerken
sev biraz…

sus –ma
bu kez
dolaylı yolların dönemeçlerinde ayak izlerine sarıldığım kadınım,
bak –ma
kucaklar mıyım çıkıntılarını toprak tozdan, yolda izden olmasa?
dönüp ardına
bak biraz…

kuru kurabiyelerim
ezilirken damağımda
dağılırken
erirken
tat verirken
iğne gibi küçük dilime saplanışın
sonra bütün soluğumu yırtarak kalbime batışın
ah hücrelerimin tutsağı, kodessel düşkünüm, sicili renkli kadınım..
kapanmış kapıları
aç biraz…

sana yanıldım
sana yalındım
sende bunaldım
sende bulandım sence hatamı yaptım ?
sence ben kime taptım ?
küçük beynini
yor biraz…

bu şehri ortasından
vuracaksan
çıkmalısın
başkalaşmış vücutlardan
kaçmalısın
laçkalaşmış suretlerden
almalısın
sen –li aynalardan
zira suretin siluet ayna camı yansımalarının içime düşen gölgelerinde..
seviyorsan beni
kal biraz…


çünkü
seviyorum seni kadınım..
mevsim kar beyaz
kanlı düşlerime alışamadım
canlı senliliğim adına
sev biraz..
bak biraz
aç biraz
yor biraz
kal biraz..