James Joyce - Dinle Canan, Dinle

Dinle canân, dinle
Sevdiğinin sesini;
İnsan üzülmeli
Dostluk bittiğinde.

Bilmeli ki insan
Dostlar güvenilmez olmuş
Ve bütün o sözlerden
Geriye biraz kül kalmış.

Ne ki sarar biri O'nu
Kavrar yavaşça
Ve yatıştırır O'nu
Aşkın kollarında.

Tombul beyaz memeleri
Kavrar elleri;
Acısı olan
Avunç bulur mutlak.