İsmail Kızılay - Vakti Gelince

Bir zamanlar,
Padişahın ağzından çıkanlar,
Kanun olurdu!
Ne bitmez çilemiz varmış kardeşim,
Cahiller memleketin başına,
Bu türden bela buldu!

Allaha sığın dostum,
Allaha sığın!
Sahte müslümanların şerrinden,
Allaha sığın!

Vicdan bilmez!
Haya bilmez!
Günah bilmez!
Utanma bilmez!

Kincidir!
Garezcidir!
Sahtekardır!
Beleşçidir!
Götürür devlet hazinesinden!

Bana kimsin?
Nesin?
Necisin?
Diye sorma arkadaş!

Bir dedem Çanakkale şehidi!
Bir dedem İstiklal!
Şairde rütbe aranmaz,
O şayet kendini,
Vatan hizmetine verdi ise!

İkbal için,
Takke tesbih,
Cübbe şalvar,
Modası yeni çıktı!
Sahte Müslümanlar geldi,
İslam haçlı islamı oldu!

Acemi kürdü,
Çerkezi arabı,
Hep ehli Muhammedin ümmeti değil miydi?
Türkü Türke,
Müslümanı Müslümana kırdırıyorlar!
Bunlar nereden çıktı! ?
Bu günlere,
Birden gelinmedi sevgili kardeşim!
Hissettire hissettire,
Adım adım geldi!
Bak gör!
Bir ulusu nasıl,
İntihar ettiriyorlar!
Gör dostum gör,
Gör sende gör!

İkbal için,
Eğilip bükülmeye,
Sakın kalkma!
Yağcılık kötü namdır,
Fazlası sağlığa zarar verir!

Bir tutamlık çıkar için,
Değmez be kardeşim,
Yalaka olmaya!
Hayatta helal lokma gibisi yok!
Kır soğanı,
Ye kuru ekmekle!
Kendi etini ye,
Kasaba minnet etme!

Bu günlerde,
Bölünme senaryoları,
Gidiyor gırla!
Vatansızların sonu,
Şamar oğlanı olmaktır,
Zararı gurura!

Vatan denilen şey,
Gelinlik kızdır kardeşim,
Onsekiz yaşında!
Hiç namus verilir mi kefereye?
Bu nasıl ihanettir?
Bu nasıl haya?

Zannetme ki,
Bu ülkede,
Bir daha güneş doğmaz!
Atanın izinde,
Bileniyor gençler!
Çıkarlar elbet tekrar Samsun'a,
Vakti gelince!