ne vakit duracak gibi olsa yüreğim
biri içimden çıkıp gidiyor, derim
ah bir bilseniz, durdurmak için onu
ah şu çaresiz yüreğim, nelerini vermezdi
o benim ruhumun koruyucu meleği
adı bir dua gibi durur dudaklarımda
ayrılığın zehriyle kıvransa da bedenim
hasreti vuslat olur, yokluğu rahmet
ne kadar acı duysam da, unutamam ki
o benim ruhumun koruyucu meleği
bir vazgeçilmez ki, bedenimde can
damarlarımda dolaşan kan gibi
mutlulukla boyanmış bir aşk portresi
kalbim ona ait, bir aşk müzesi
o benim ruhumun koruyucu meleği…
16.02.11
İsa Yılmaz