İsa Yılmaz - Film Biterken Başlar

bulutlar semadan
kalbine inmişti

gözleri yaşlıydı
yüreği yangın yeri

uçurumun kıyısında
şimşekler çakarken
rüzgar kuru başakları koparırken

melekler semadan
kalbine inmişti

hayatın baharında bir adam
filmin sonuna gelmişti
kamera onun gözleriydi

sendeleyerek ilerliyordu
ve yavaş yavaş yıkılıyordu
görüntüler geceye döndüğünde
ölümün tan noktasından
bir ışık doğuyordu

tarih levhi mahfuzdan
bir kitap gibi sağ eline iniyordu

cenneti gören gözleri
mutluluktan ağlıyordu

Peygamber haklıydı
insan uykudaydı
ölünce uyanıyordu…

29.08.11

İsa Yılmaz