İsa Yılmaz - Buğulu Canlar

buğulu canlara dokunan
pencere önündeki adam
bakarken yolda yürüyen aşkın gölgesine
ağlıyor, gözlerinde ne yaş ne de hüzün var

eylüle varmadan dökülüyor yapraklar
bu mevsimin adı: yalancı bahar
kalbin ülkesinde
sokağa çıkma yasağı var

düşlere varmadan kırılıyor umutlar bu romanın adı: acı hayatlar
her sayfanın son satırında
kan kırmızı izler var

mezara varmadan ölüyor yürekler
en güzel yüzlerde zehirden sözler
gözleri açık giden kadının üstünde
ne toprak ne de kefen var…

21.08.11