ben özledim seni
yaşamak sarmıyor gittin gideli
dolduramıyorum geride bıraktığın
ruhumun kentlerini saran o derin boşluğu
ben özledim seni
yolunu kaybetmiş düşler gibi
yürüyorum gecenin sessizliğinde
tüm kapılar açık biliyorum
ama hiçbirinden öteye geçemiyorum
dönmeyecek diyorum, gelmeyecek asla geri
kaç kez söyledim, kaç kez gözyaşımla hançerledim
ama o küçük kalbime söz geçiremedim
bir uçurumun kenarında bekliyor şimdi
o çok özledi seni
bir adım ötede o var diyor bana
hadi dalgalar bizi bekliyorlar
hadi baksana rüzgarlar bizi götürmeye gelmişler
sadece ben, sen ve o ölümün kollarında
hadi söyle bana kim dönmüş ölümlüler yurduna
hadi söyle bana kez gömülür insan şu nankör dünyaya
hadi diyor bana O bizi bekliyor arş-ı alada…
26.VI.10
İsa Yılmaz