sensizim, dökülüyor yaprakları ömrümün
arar da ruhum, bulamaz varlık izlerin
oysa aynalarda bile sen varsın
çığlığın kopuyor duvarlarda
ürperiyor bedenim, sırılsıklam oluyor hislerim
ve düşlerim, seni çağıran çöl seraplarım
hayal, biliyorum tüm yaşananlar
imkânsız dediklerinden benimkisi
aşk mı, rüya mı yaşamak seninle
ve sensiz ben ile yaşamak
oysa aşk kadar yakın rüya kadar uzaksın bana
alevimin gözyaşlarında yanmaktayım
yağmurlarımı alıp gittiğin günden beri
ben böyleyim
ister sev ister sevme ben sevmekteyim
ben böyleyim
alev içer de susamaz yüreğim
çoktan yandım, savruldu küllerim
aşkının denizinde damla damlayım
ben böyleyim
Adem ile Havva'dan beri Sen'leyim
perdeler kalkar diye beklemekteyim...
İsa Yılmaz