İsa karatepe - Duyarga

Kuru katığımdı aşk,
Bir gün yanına ayrılık şerbetini aldığım.

Sevginin sesi yüreğimdeydi halen
ve bilirdim ki;
Sevginin sesi yüreğindeyse,
ihanet ayrılıktır.

Gözümü kapasaydım mantıklarına,
Ölüm adın kalacaktı sevgili,
Oysa gözümü bile kırpmadım senin için,
Ve ölmek bu aşkta, en çok onlara yakıştı.

Aklın zulmü soğuktur sevgili,
Nefsin zulmü ise sıcak.
Cehaletse yüreğin şuurundan çoook, çok uzak.

Uykuda konuşan dilin hayatı ruyadır,
Uyanıkken konuşanın sabrı imtihandır.
Ben veremediğim kadarım,
çünkü zerredir varlığım.
Ve aslında yüreğim kadardır, çektiğim ayrılığım.

Bu titreyişlerim üşümekten değil,
yüreğinden ki,
Akıp giden ömrümü çalıyor sadece ,
Ben yüreğinin kapısında susarken…

Kaçıncı mevsimdeyim,
şu gökyüzünde dolanan kaçıncı ay.
Oysa ki gözlerim gibi taze ,
hep aynılar.


Düşme
Üzerin kirlenir diyorlar,
Ne tuhaf
oysaki ...
Aşkı, aşkla yıkayamazsın bilmiyorlar.

Acın buz bilirim,
Acım ateş.
Su olurduk huşu içinde,
Ne ateş, nede buz geride.
Haksızı haklı eden vesveseler,
Gönül gözünde ağır bir perde.
Bir geçmişi sıvayıp,
Yeniden sunsalar da taze.

Aldığın veremediğimin kusuru,
Verdiğin alamadığımın inancı.
Kusur bakmadım,
Özrüm inancımdan gelir.

Madde inandırmaz,
gördüğüm aldatamaz,
Göremediğim manaya aşk derim
Ve halen gülistanda diken dererim.

Çek ellerini bahçıvan,
Ben gönlümü yakan dikeni vermem
Vallahi vermem
Güller senin olsun.

Gittin deme
En çok gözlerimde yürüdün ulan
Bu nasıl gelmeden gidiştir böyle.

Ağlama!
Yalan yaşlar bir taşın içindende fışkırır akar.
Ama gönül yaşları açılamamış bir kuyudadır,
Görmek için ağır işçilik ve zahmet gerektirir.

İstediğine isteyeni veren sınır koymaz,
sınırı geçen aşksa
hoşnududur iradenin,
İradeyse odur zaten, onundur.

Körsem görmediğimden değil,
bildiğim sağır da etti kulaklarımı.
Gördüğü kadarsa, ömrümün gölgesindedir,
Dilsiz susuşları.

Zamandır gözümden dışarısı yalan,
Zamandır gönül yarısında kalan,

Ve asıl zaman ki,
Doğruyu bir gün ,
yalanın vebalinde sorgulayan.