İpek Nemutlu - Yüreğimin Kalemi Olsaydı Böyle Yazardı

Bir ayağı ufuk çizgisinin tam üzerinde duran
Kırılgan bir sandalyede,
Yüreğim,
Yasa boğulan bir dul gibi ılıman.
Karanlık çöküyor ciğerlerime doğru,
Gözlerimi açtığım an.
Tırnaklarımla kazıyorum kendimi,
Bir yanım diğerine düşman.
Yüreğim,
Yangınların içinde.
Yüreğim,
Yanılgılar içinde.
Ben de öyleyim.
Bir ayağım ölüme basıyor,
Adımımı attığım an. Çek git diyorlar.
Gidemiyorum'
Işık sızmıyor gözlerime.
Görmüyorum.
Kulaklarımı tıkadığımda,
Sesler duyulmasın diye,
Cam parçaları batıyorum yüzüme.
Yüreğim,
Yüreğinin içinde.
Yüreğim,
Gaz lambası alevinde yanıyor.
Başım dönüyor.
Her şey başa dönüyor.

.