İpek Nemutlu - Yoğun

Kaygılar üzerimi örterken,
Nefes almaya çalışıp,
Geceleri düğümlüyorum birbirlerine.
Yüksek ökçeli ayakkabılarım,
Tıkırdıyor sahilde.
Bir mendili kurutup, sürüyorum gözlerime.
Seni senden çok sevdim ve
Bu gece gerçekten çok korktum diyesim geliyor!
Sanki ezelden soğuk rüzgârlar esiyor.
Dua gibi,
Resim gibi,
Ölüm gibiyim.
Sensizim birdenbire…
Yıldızlar gökyüzünü kaplarken,
Umut toplamaya çalışıp,
Gündüzler ekiyorum içime.
Sararan not kâğıtlarım, Hışırdıyor cebimde.
Bir lambayı söndürüp değdiriyorum tenime.
Seni gerçekten gerçeklikten çok sevdim,
Ve
Bu gece yalnızlığın hüznünde,
Karanlığın gündüzünde,
Üşüyorum.
Diyesim geliyor…
Ben de bırakıyorum çığlımı denize!
Mahcup bir fener gibi soluyorum.
Işık gibi,
Tutsak gibi,
Yeni doğan pembesiyim.
Kimsesizim…

.