Bir günün ardı karlanmıştı,
Bir böceğin kanadında vızıldadığında umut.
Boş bir köşede kavuşmuş,
Yitik birer alın teriydik,
Sen
Ve
Ben
Yüreklerimiz yosun tutmuştu.
Bir günün ardındaydı zaman,
Vedalarımızın kolları sıcacıktı.
Dudakların boynuma dokunduğu an,
Yüreğin yüreğim olmuştu.
O günden sonra,
Kaybetmiştik her şeyimizi.
Ve tenin tenime doymuştu.
Şimdi yine,
Yarı çeyrek bir zaman,
Ve
Bu günümün ardı kar,
Bugünümde de sensizim…
.