Her mevsim aşka ağlayan yüreğim,
Düğümlendi kaldı,
Bu sararmış mevsimde.
Kim bilir belki,
Uçuşan yapraklara hayranlığından,
Belki de üşüyen ellerini ceplerinden çıkaramadığındandır
Seni aramayışı…
Bıraktım bende içimde saklanıp,
İyiden iyiye demlensin eski aşklar.
Varsın yaz yağmurlarına kandığı gibi,
Bu mevsim üşüyerek kurusun yüreğim.
Yaralarını sarsın.
Mevsimin hüznüne inat eksin,
Umudun tohumlarını.
Sarı sonbahar uyandırdı,
Hevesimi.
Her mevsim,
Garibanlığına ağlayan yüreğim
Silkelendi, hüzünleri oradan oraya savurup dağıtan bu mevsimde…
Takvimler ayrılığın haftalarını işaretlese bile,
Yeni bir günün üşüten heyecanıyla,
Yeniden seni bana estirecek biliyorum.
Sonbahar bu kez,
Benim başlangıç mevsimim olacaksın!
.