İpek Nemutlu - Senfoni

Kalbimden çalınmış bir yudum sevgi,
Ruhumu parçalarına ayırabilir.
Hatta
Aşkın yaşam mücadelesi,
Yüreğimi kutsallaştıra da bilir.
Ama nereye kaçarsam kaçayım,
Puslu bir gökyüzü gibi
Yakalanırım yağmuruna vicdanın.
Ruhum feragat etse bile,
Peynir ekmek sevişmelerden.
Sadece
Alışılmışın dışı barınağımdır.
Ötesi,
Karanlık bir sahne.
Süt liman bir gerçeklikte,
Gerekçe sayılmayacak kadar yansızımdır.
Dahası, İpi kopmuş bir uçurtma bence.
Birikirim yatağı tıkalı bir nehir gibi!
En önemli varlığım yasaklı bir hatıraysa,
Çizdiğim ama oynayamadığım bu oyunu,
Kendim terk edebilirim.
Bilirim,
Eften püften yetinmeler beni mahveder
Ve
Aldatanlar aldanır!
Değişmez kural,
Acıları acılarla örtmeyeceksin,
Vicdanının sesini elinin tersiyle itmeyeceksin!
Bunu bilirim bunu söylerim.
SESSİZLİĞİNDE SONBAHARIN,
HAYAT'TAN ÇALIDIĞIM ROLÜN
HAKKI
GÖMÜLÜ KALIR YÜREĞİMDE…