İpek Nemutlu - Özlemenin Emsalsizliği Seni

Seni yaşamak isterken ben,
Sığınmışım kendimden bile habersiz
Buz gibi yokluğuna.
Kimse bilmez aslında;
Denizleri susturan
Şu karşı tepeler var ya,
İşte orada,
Bekleyenim yok artık benim.
Emsali bulunamadı hem,
Adı konmamış aşkımın.
Hem ben de vazgeçtim,
Bilmem bağışlar mısın?
Her şey bitmiş gibi,
Kısırlaştı mekân. Bugün de bitmedi sensizliğim.
Sonsuz kere mi sürecek acaba?
Nafile beklemelerime yün yorganım çare olamıyor
Ne yazık!
Hep mi yarım?
Hep mi çeyrek dakikalarım?
Ağırlığımca özlediğimi seni,
Haykırmak istiyorum.
Uykuya geçmeden önce.
Nefessiz kalana kadar.
Her şey bitmiş gibi,
Ama “seni özlemek” bitecek gibi değil.

.