İpek Nemutlu - Nöbet

Yalın ayak nöbet tutar yalnızlık,
Yürek burkarak içimde.
Çıplakmışım gibi üşürüm.
Seni her düşlediğimde!
Sessizce ağlarım belki.
Yada sadece,
Uykum kaçar.
Gözyaşlarım yüzümü yıkarken uyanırım,
Uykularımdan.
İçim, bir külah dondurma gibi erir.
Yokluğunun kokusu sarar odamı.
Bir mum daha söner başucumda.
Ben biterim!
Yalnızlığımsa hiç bitmez!
İçimi kemirir öpücüklerin, Bana her dokunduğunda.
Başlangıcı gelmez sevinçlerimin.
Ve
Gözümü ne zaman açsam gece olur.
Yalnızlık saçlarıma tutunup,
Nerde olsa beni bulurken,
Sen,
Kalbimi yara yara gidersin.
Bir avuç toprak çarpar yüzüme.
Acı, boğazımda düğümlenir.
Bir çığlık daha susar kulağımda.
Ben ölürüm!
Aşkımızsa daim olur!

.