İpek Nemutlu - Negatif İçgüdü

Dönüp arkanı geçmişe uzandığın zaman,
İse bulanmış bir kağıt parçası içinde,
Sürüklenen umut tohumları göreceksin.
Yüreğin hiç senin olmamış olacak.
Ürkeceksin!
Aynada sana gülümseyen kadından.
Hiç olmadığın tükenmiş hayallerine inanmadığından.
Hiç gibi koşturmacasından hayatın.
Sulardan iğrenir gibi iğreneceksin.
Elin üşüyecek mumun alevine yaklaştığında.
Tenin irkilecek yazın yakan sıcağında.
Dönüp arkanı geçmişe uzandığın zaman,
Utanacaksın duvar gibi biçimsiz olan o kadından.
Çürümeleri ruhun giderek artacak.
Soluk alacak zamanın artık olmayacak.
Rutinleşecek hayat bir sürüngen gibi.
Hafifleyeceksin toprak olduğunda.
Her şey yolun sonu gibi belirginleşecek.
Dönüp ardında kalanlarla uğraşmamayı yeğleyeceksin,
Yada hiç değmemeden geçip gidebilmiş olmayı.
Kadın inadına aynalardan gülecek sana.
Tüküreceksin!
Tükenmeden hemen önce…
Hayat vahşi bir hayvan gibi gelecek üstüne.
Ellerinle yüzünü kapayıp yok olmak isteyeceksin.
Yok olmak da mümkün olmayacak tabii. Gitmek de…
İlaç, merhem yada çare bulamayacaksın dertlerine.
Bir de gülümsemeyi dene küfretmek yerine.
Kahkahalar at acıların nüksettiğinde.
Dönüp arkanı çocuksu sevinçlerinle el çırp.
Ağladığın anları ayıkla hatıralarından.
Örsele melun bakışlı aptal sevişmeleri.
Hoyrat ol!
Uzun zamandır olamadığın gibi…
Herkes fareler gibi çeksin gitsin varsın.
Sen aynada sana öfkeyle yansıyansın.
Derdin dibine vurduğunda,
Hatırlar saldırdığında,
Omuz silk ve gülümse!
İçinde kimsenin el süremediği sevginle,
Sömür aşıkların bedenlerinden taşan sevgileri.
Kutsa değerli bilinen öğretileri.
Umursa hayatın gerçeklerini.
Ve
Kıvançlar yarat fenalıklardan…
Kelebek kanatlarını aç ve tepeden bak eskiye.
Oval bir tepside seni çok özlediklerini göreceksin.
Ve yeniden gülümseyeceksin.

.