İpek Nemutlu - Marjinal Yalnızlık Orijinal Pişmanlık

Bir küfür tazeliği taşıyor,
Kurumaya bıraktığım yalanları ruhumun.
Tüm bu yalanlara kandıkça,
Buharlaşıyor sanki yediveren fırtınalar.
Ayakta durmakta zorlandıkça ben,
İçten içe dinginleşiyor geri kalanı saatlerimin.
Vaatler, samimiyetsiz.
Artık muhatap aramaya başladım hayallerimin yedi ceddine.
Çünkü
Durmaksızın yalanlıyorum bugünümü.
Düğüm düğüm çözülüyorum.
Genişledikçe daralıyorum.
Hakikaten psikoloji bakımından zordayım.
Yalnızlıklarıma zemin hazırlamış,
Bir sürü pişmanlık var zihnimde.
Ne acayiptir ki,
Kifayetsiz kıstasları var artık pişmanlıklarımın.
Sessiz sedasız ve
Doğal yollardan metabolizması yavaşlatıldı yalnızlığımın.
Ne yazık; Sulak toprakların nemliliğinde,
Çöl kumlarının sıcaklığında,
Ortalama hatalarla yoğurdum ben ruhumu.
Belki, cildi kalın bir kitap olurum diye,
Usul usul kaleme alıştırır oldum fikrimi.
Muamma gerçekliğinde yitmeden,
Gençlik dalgalanıp esmeden,
Hala ciltli kitaplar devam ederken,
İz bırakmak için zamana, ölmem mi lazım geliyor?
Bir küfür tazeliği taşıyorum.
Küfür söylendiğinde tazedir,
Ve bıraktığı yara kalıcı.
Ruhumsa, akbabaların oyuncağı gibi didik didik.
Durmaksızın yalanlıyorum bugünümü.
Çünkü
Vasatın altında kalmış pek çok hatamın,
Yavaş yavaş ve
Doğrudan kısırlaştırılması lazım geliyor.

.