Yarısı yağmış bir bulut,
Alıkoydu geceyi.
Toprağa yağdırdı hüzünleri,
Bir bahar sabahında,
Gülümserken âşıklar,
Ve sevişirken biz…
Sürekli, süresiz mutluluklar pembeleşti.
Hüzün, dalkıran bir heybetle filizlenirken,
Tükenik cümlelerle beslerdin beni.
Gecenin endamı uzun sürdü.
Bulutun ömrüyse kısa.
Sen, başka bir hayale çivili olduğundan
Kaçtım senden.
Sevda an,
Hüzünse koca bir zaman kaldı içimde.
Aşk dağılan bir dumanla savrulurken uzağa.
Yüreğimde haykırdı teli kopuk bir keman.
Senden kalanları yaktım ben de…
O kadar rahatladım ki,
Zaman, çok çabuk döndü şimdiye.
Ne sonbaharın hüznü değiyor tenime.
Ne de ağlayabiliyorum eski sevilere.
Sevda an,
Hani seni çok sevdiğim.
Sevda an,
Sevilmeyi umut ettiğim.
Sevda an,
Tükendiğim.
Birden bire,
Dondu,
Tükendi,
Bitti.
Saçlarım mum alevinde tutuşmuş gibi.
Unuttum seni.
.
İpek Nemutlu