İpek Nemutlu - Karanlık

Boynumu büktüm
Yüzüm döndü toprağa
Ellerim boşlukta
Hüzün vurdu soluğa
Soğuyorum uzak kış günleri gibi
Yaşamak artık ağrıma gidiyor
Üşüyorum sararan kasımpatılar gibi
Dilim yabancı bir dile dönüyor
Küstüm
Sahteleşen her şeye
Camdan bakan menekşeye
Geç kalan gençliğime
Ve her daim ağlamak geliyor içimden Kan çanağı gözlerimi gördüğümden
Gece yarısı ürküyorum kendimden
Hafif kalıyor karaltılar
Ve
Yüreğim soyunuyor ayak izlerine sevdanın
Nasıl bir sevdaysa bu
Kanıyor izleri zamanın
Boynumu büktüm
Yüzüm kalkmaz artık güneşe
Ağlamak ızdırabımı ateşe veriyor
Bu gece…

.