İpek Nemutlu - Hüzün Serisi

Nemli kirpiklerim
Darmadağın
Ve solgun
Bir demet kuru laleyim

Su altı bir zaman
Ay, cılız
Güneş ıssız
Ilık bir ayrılık meltemi
Havada yalnızlığın sağrısı var

Narçiçeğiyken aşk
Kardelen bir mevsim
Nemli kirpilerimde tutunmuş
Yüreğimi alaşağı eden sen

Kollarım “mış” gibi sarkık
Tek ayağı topal kuşlar balkonda
Yorgunum
Ve durgun

Gökyüzü yeşile dönük
Yüzüm toprak
Toprak ölüm
Ölüm kara

Yüreğimse hep yara

Akıp gidiveriyorum
Yollar uzun
Savunmam yok

Çiğ bir aşk
Deli
Hain Üşüyorum

Ellerim ruhuma yapışık
Sakatlanmış seviler bağrımda
Akbaba şeklinde ölümler

Turkuaz bir düş
İçi boş
Sonuçsuz
Sensiz
Kimsesizim…

Yüreğim eğri
Sevdamız kurudu mu?
Dilim yok

Kirpiklerim dökülüyor
Saçaklı bir zaman
Saçlarım yok

Sen de yoksun
Aşk da yok
Umut fakiriyim
Narçiçekleri yok
Ölüm yok
Hayat yok…

Kesikli bir çizgiyim
Tebessümsüz ve hüzünlü
Aşk dağ esintili oda parfümü
O da bitti
Ben de
Şiir de…

.