efkarına sığındım akşamların,
şöminede közüm kalmadı;
bizim sokağı seyrettim
penceremden,
camekanlarında elele gülümsediğimiz
ışıklı dükkanların,
sırtı kambur yabancıları var artık
koşar adım uzaklaşıyor herkes
birbirinden...
seni arıyor gözlerim
gelemeyeceğini bildiğim halde.
ve birkez daha
damlatıyor kalbim
mum gibi acılarını
içime, seni,
düşündükçe.
anlamak istemiyorum
neden
meçhule bir kapı açtığını sinemde.
akşam,
yaşlı bir ressam gibi
siyaha boyuyor
alacayı.
suçlu
aramıyorum,
şikayet
etmiyorum
belki bir vakti
çıkıp gelirsin efkarına sığındığım akşamların...
farkındayım...
.