İpek Nemutlu - Dağ

Kürüyorum yıldız kümelerini,
Saçlarımın arasından.
Yürüyorum!
Anımsayarak sevdamızı.
Bağ oluyor bileklerimde rengin.
Evim sen kokuyor,
Kollarım bedenine dolanmış gibi'

Savuruyorum,
Gölgelerimi her yöne.
Gündüzün esmerliği gibi,
Uğulduyor kulaklarımda sesinin perdesi.
Yol oluyor emeklerime gözlerin.
Kanım sen gibi akıyor,
Hücrelerimde dolaşıyormuşsun gibi'

Biriktiriyorum içimde sevgilerimi,
Sana.
Öbek oluyor küçümsediğin her hissim.
Ve
Kan kusuyor eskiyen acılar derinlerimde.
Sevgim dağ oluyor.
Kükreyerek susuyorum,
Susmak anlatmak gibi'

Hıçkırırken sararmış bir aşk meçhullerde, Ben oluyor,
Mavi önlüklü minik kızlar.
Sen oluyor,
Uçup giden martılar.
Her seferinde yeniden,
Aşk oluyor,
Söylenmekten usanılmayan şarkılar.
Ve
Nedense,
Kürüyorum,
Senden kalanları kalbime doğru.
Sevgim dağ oluyor.
Kanım sen gibi'

Üşüşüp içime,
Biz oluyor unutulanlar'
Parçam oluyorsun sen.
Ama
Bana yetmiyor sevilmek.
Uslanmıyorum!
Çünkü yıldızlarla bezeli bir yüreğim var,
Ve
Kimse değil sen gibi'

.