İpek Nemutlu - Bu Senin Şiir'in

Koro halinde,
Üşüdü düşler senden sonra.
Can kanadı'
Elimden gelmedi ardından koşamadım.
Bir öpücüğe tutunup kalbine,
Sığınmalıydım.
Yapamadım'
Kırıldık biz!
Pamuk pijamalarımızla kalakaldık.
Bilmezsin sen.
Bir ruhum, bir ben,
Yapayalnız, korkular içinde'
Çok geçmeden,
Nöbetleşe daldık uykuya,
Ağlaya sızlaya'
Önce benim,
Rüyalarım, teker teker yandı,
Su bulamadım.
Sensiz,
Uykularımda enfarktüs geçirdim.
Sonra,
Hayalin,
Düşlerime, yerleşke kurdu.
Ruhumu derin uykulardan ne yaptıysam,
Uyandıramadım' Mecbur muydun?
Hep mi böyleydin sen?
Neden?
Kaçtın bizden'
Yüreğin sevda tutmaz mıydı senin?
Sol yanın yanmaz mıydı?
Bilemiyorum'
Ne yalanmışsın sevdiğim,
Upuzun bir yalanmışsın sen.
Zamanı geldi mi?
Ağız dolusu unutmanın beni.
Sonsuzluğumuzu,
Kirlenmemişliğimizi,
Söylemekten çekinmediğin tüm
Yalan sözlerini inkâr edecek misin?
Yalandı diyecek misin?
Bekliyorum,
Tüm sevinçlerim sana emanet biliyorsun.
Hüzünlerle gölgelediğin minicik
Yüreğimi,
Sessizliğinde yağmurların, çürümeye bırakacak mısın?
Ne yaparsan yap!
Hepsine alışırım'

.