İpek Nemutlu - Biri Bana Gelin&i Anlatmasın

Bir çiçek sepetindeki,
Mütevazı bir papatya gibiyim bu akşam.
Eğik yapraklarına,
Deneyimsiz heyecanlar katma bilinçliliğinde.
Sadece altın işlemeli bir halının deseni değilim,
Canlıyım, ben merkezimde olabildiğimce.
Sürmedanlarla sahteleştirilmedi henüz bakışlarım.
Henüz hala daha soyutlaştırılamadım.
Sorgusuz kabullenmelerden,
Sağ ayağımla içeriye girme arifesindeyim,
Yüreğimin, beni de yüreklendirmesiyle.
Nüktedan tavırlarla terk eşiğindeyim kendimi.
Gül hafifliğinde batırma aşamasındayım dikenimi,
Kendi gövdeme.
Ancak hazır mı değilim acaba?
Aynada, heveslerine kısa yoldan varmışların gizemi,
Gülümsüyor benim dudaklarımı kullanma cüretiyle bana.
Aynada birisi var,
Saçlarında bembeyaz bir duvakla.
Ben varım aynada, elimden geldiğince, mağrurca. Sadece gümüş kakmalı bir saat değilim,
Varım ayaklarımın beni taşıyabildiğince.
Bir çiçek sepetindeki,
Mütevazı bir papatya gibiyim bu akşam.
Gelinim, elimin erdiğince.
İşte,
Heveslerimin vardığı son nokta.
Bu durakta epey kalacağız kesin bir kararlılıkla.
Kanatsız bir kelebek olma yetisini kazanma zamanı.
Bir zamanlar benden haberi olmayan annem gibi,
Kınalı ellerim.
Aynada geriye doğru atıyorum başımı,
Hesaplarım tamam, döküm almak vaktidir şimdi.
Usulca siliyorum gözümün yaşını,
Ağlamak bu, duygularım insanca.
Biri bana gelin'i anlatmasın!
Yaşamazsam eğer öğrenemem asla...

.