İpek Nemutlu - Bekle Demiştin

Tahta bir bankta bekledim seni.
Neden mi?
Çünkü,
Bekle demiştin...
Hava okadar serindi ki ürpermiştim.
Daha bir sıkı sarınmıştım yün hırkama.
İçebilecek olsaydım eğer,
Yakardım hiç düşünmeden bir sigara
daha.
Heyecanlıydım!
Uzun bacaklarının köşeden dönüşünü beklemek,
Düşüncesi bile titretiyordu kalbimi.
Derken,
Bir simitçi tezgah açtı yanımda.
Cılız sesiyle müşteri bulmaya çalıştı.
Birkaç kuruş da kazandı hani.
Karşımdaki banka bir çift yerleşti.
Tartıştılar epeyce
Sonra elele yürüyüp gittiler,
Çok sevenlerin hep yaptığı gibi. Gülümsedim.
Bir saat geçti aradan.
Aynamı aldım elime,
Kaşıma gözüme baktım.
Çeki düzen vermeliydim kendime
Gözlerim köşede.
Ne kadar daha geçti bilmem.
Simitçi sıkılıp gitti...
Korkarak saatime baktım.
Geç kaldın...
Serinliği sardı etrafımı akşamın.
Gün batarken ağır ağır,
Kızıllığında bir ağacın yandığını gördüm.
Tahta bir bankta bekledim seni.
Tüm gün!
Nedeni basit,
Bekle demiştin...

.