İpek Nemutlu - Ağırlaştırılmış Müebbet Kıvamında Hasret

Bıraktım;
Esen yele, özgürce yalasın saçlarımı.
Nasıl olsa,
Kibritsiz yangınlarına özlem doluyum sevdanın.
Tamamen,
İsteyerek kalbimi senin avuçlarına bırakmışım.
Ama tek tarafında durunca aşkın,
Senin gözlerinden kendimi seyredebilmek için,
Kollarımı iki yana açıp, atlayacak uçurumlar arar olmuşum,
Dibinde sen olan'
Bir sürü keşke'm var.
Mesela,
Dağılsa keşke, artık rahmetli olmuş birçok rüyam,
Sana doğru düşerken ben.
Ve kavuşma hayallerimle sustururken yüreğimi,
Eskilere akıp,
Hatırlamasam artık; babamın aldığı bisikletimi.
Ve belki de;
Aldığım karne hediyelerinden daha ölümsüz olurdu,
Sana sarılabileceğim tek bir an.
Ama bunu hiç bilemeyeceğim.
Dizlerimin kanadığı öğleden sonralar kadar,
Kolay olacak biliyorum,
Gülümsemenle silmek gözyaşlarımı.
Sen gelsen de ben kanasam keşke.
Yinede hiç eskimese hatıralar seni buldular diye,
Ve
Solmasa ne olur annemin saçlarıma taktığı,
Canımı acıtan kirazlı tokalarımın belli belirsiz hayali.
Onları çocuklarıma anlatana kadar hatırlamak istiyorum.
Hiçbir şeyin okul çantamdan daha ağır olabileceğine ihtimal vermezdim, Bundan yıllar önce.
Ama ağırmış sevda, öğretildim bir yumruk gibi içime çökünce.
Her sabah kahvaltıda peynir yemeye çalışmaktan
Zormuş sevilmeyi beklemek.
Bu kadar güçsüzleştiğim için'
Özür dilerim senden hayat.
Şimdi;
Başımı göğsüne yaslayacak kadar bile ihtimalim kalmadı.
Kerpiçtenmiş umudum, sensizlik fırtınalarında ayakta kalamadı.
Yazık ki bulutsuz gökyüzünü bekleme faslında kaybettim,
Annemin bitmek tükenmek bilmeyen öğretilerini.
Her geçen saniye birkaç damla daha artan bir aşkla,
Özlemlerden atkılar örüyorum, üşütmesin diye seni,
Bensiz geçecek emsalsiz mutlulukların.
Sen hiç gelmeyecek mevsimleri özledin mi?
Ama inan ki ben,
Seni, çok özledim'
Mandalina kabuğundan gemilerle sana doğru gönderiyorum,
Biraz geç dahi olsa başka hiçbir sevginin deva olamayacağı aşkımı.
Saçlarım grileşmeye başladığında,
Dizlerime battaniye örtecek buruk bir sevda için,
Özlemlerle bekleyeceğim seni.
Kırışmış yanaklarımda her biri bir inci tanesi olup,
Senin için süzülecek gözyaşlarıma inanırsın sen de bir gün.
Bıraktım;
Esen yele, özgürce yalasın saçlarımı.
Kibritsiz yangınlarına özlem doluyum sevdanın.
Çünkü,
Seni, çok özledim'

.