İpek Nemutlu - Adı'n Kelebek Olmalı

Kalbimin karasularında,
İnceden bir rüzgar esti,
Yalın.
Baran bir şuurla hüzünlendim.
Kelebeğin dansıyla büyülendi ruhum.
Yosun tuttu sanki aşklarım.
Aynalardan saklanıp,
Gölgelere döner oldu yüzüm.
Baran bir şuurla hüzünlendim bu akşamüstü.
Kelebeğe gönlünü kaptırdı ruhum.
Ve ben,
Mutluyum'
Yoksa, Baran bir dokuya mı özendi ressam?
Kelebek,
Vitrayın ardında ne de güzel raks ediyor öyle.
Kalbimin karasularına yüklü bir gemi vardı ağır.
Yine yalnız kalmadık diye,
Gülümserken kaldı dudağımda tebessümün tadı.
Güneşin sızlayan ve sızlatan batışına kapıldı düşüm.
Ve aniden,
Kelebeğe gönlüm aktı.
Ve sadece,
Mutluyum'

.