İlkay Maden - Herşey Sen

Herşey Sen
Ne zaman senden bahsetsem
Utanıyor gökyüzü, Renginden oluyor çiçekler

Yıldızlar bir bir kayıyor sen kokan şehirlerin üzerine
Tanrı daha şehvetle işliyor insanları hamurundan
Ateş bile daha büyük bir zevkle alıyor günahkarı koynuna

Ne zaman senden bahsetsem
Kalınlaşıyor kıldan ince Sıraat köprüsü

Şeytan utanıyor içime düşürdüğün ateşi görünce
Yaratılışının doğasındaki ateşten Ve suya aşık olmaktan bahsediyor

Ne zaman senden bahsetsem
O zaman duruyor kum saatleri
Akrep yelkovana daha bir şehvetle sarılıyor

Ve ben şimdi
Ne zaman senden bahsetsem


İçimde bir 'Ben' ölüyor
bir 'Sen' dünyaya getirirken ben
Aynalar bile farklı 'ben' değil gördüğüm sanki Sanki herşey sen.