İlkay Maden - Anne Çocukluğumu Özledim

Anne Çocukluğumu Özledim
Burnumu sildiğim kolu yırtık kazağımın kokusunu özledim anne.
Kirli çamur bulaşmış dirseklerimi senden saklamayı.
Kızarsın diye kirlenmemek için nazikçe oynadığım oyunları özledim.
Misket oynamayı özledim mesela elimin üstünün sürtünen topraktan yara olmasını

Ben sokağımın toprağını özledim, asfaltlaşan sokaklarda kaybolan dünlerimi bahçesine zarar veriyor diye bıçakla kesilen topumu.
Abdullah amcanın bahçesi altında ses yapmadan çift kale maç yapabilmeyi.
Sessiz sakin sokağımız, kaleler kurulduktan sonra bir kara yoluna dönmesini

'Biz top oynuyoruz ya E-5 döner' küfürlerini özledim.
Arkadaşlarımla vakit geçsin diye sen bilmeden gittiğim pazarı ve orada boyumdan büyük mavi dolapta sattığım suları özledim
Boyadığım ayakkabıları nuri leflef cilalarını.
Pazarcılardan küfür yiyerek çaldığımız bilyaları ve o bilyalardan yaptığımız bize göre şuanın aston martinine denk gelen bilyalıları

Özledim anne.
Çocukluğumun akşam ezanlarını senin köprü üstünden bağardığında duymak zorunda oluşlarımı.
Leblebi tozlarını sporcu kağıtlarını gazoz kapaklarını sigara kağıtlarından yaptığımız milyon dolarlarını 1 biletle trene 10 kişi kaçak binmeyi heyecan olsun diye yapılan kaçak tren yolculuklarını.

Anne büyüdüm ya hani ondandır bu özlemim işte Keşke gözündeki gibi çocuk kalabilseydim bende..