Gene yenik düştüm gönül dostuma
Bana diyeceği vardı söyledi.
Kahırla sitemle geldi üstüme
Beni can evimden vurdu söyledi.
İkimiz birlikte durduk kenara
Konuştu sözüne vermeden ara
İlk sözü sinemde açtı bir yara
Mutlu musun diye sordu söyledi?
Ürkek ceylan gibi oldu sinirden
Pembe yanakları soldu sinirden
Beni yerden yere çaldı sinirden
Kendini gerdikçe gerdi söyledi.
Bürünmüştü O gurura kibire
Bildiğini söylüyordu ha bire
O söylerken ben sığındım sabıra
Sırrımız ortaya serdi söyledi.
Azdırdı yüzünü çattı kaşları
Sineme söz ile vurdu taşları
Yanaklardan akan billur yaşları
Pembe eşarbına sürdü söyledi.
Böyle kin besler mi insan insana
Kurşundan ağırdı sözleri bana
Yükselti sesini döndü dört yana
Beni el aleme yerdi söyledi.
Yaşlarda yüzerken her iki gözü
Bir an bile olsa gülmedi yüzü
Ömrün baharında mert Türkmen kızı
Bana içindeki derdi söyledi.
Başına dermeden eli âlemi
Sabırla dinledi O'nu ELEMİ
Bombaladı sarayımı kalemi
Kalbimi gönlümü kırdı söyledi.
İbrahim PATAZ
12.11.2012 Osmaniye