İbrahim Pataz - İlkbaharın Sabahı

Daha şafak sökmeden yükseklerden ibibik,
Sabahı müjde eder, geceden çalıp düdük,
Bıldırcınlar uyanır, derler ki, güdük güdük,
Gecemiz güzel geçti, ne yandık, ne üşüdük.
Çiçeklerin kokusu, sarar sokağı bağı.
Her gün neşeyle başlar ilkbaharın sabahı.

Böcek, arı,kelebek, açar bir bir gözünü,
Çiçeklerde çiy ile yıkayarak yüzünü,
Güneş ışığı ile artırırlar hızını,
Toplamaya başlarlar polenlerin tozunu.
Örümcekler avına kurmuş ipekten ağı,
Umut dolmuş bekliyor, olsun diye sabahı.

Güneş, gülümseyerek, ta ufuktan görünür.
Vadiyle dere bile karanlıktan arınır.
Yeryüzü uçtan uca bir sevince bürünür.
Şefkat ile yavrular yuvalarda korunur.
Leyleklerle kırlangıç, aşar tepeyi dağı.
Evlerine dönerler, bir ilkbahar sabahı.

Donmuş karlar baharın aşkı ile eriyor,
Berrak sular yamaçtan, derelere yürüyor,
Kuru çaylar, su dolup ırmaklara varıyor,
Kuzular annelerle mutlu hayat sürüyor.
Kovalar almaz oldu, sütü, kaymağı, yağı.
Bereketi artırdı, ilkbaharın sabahı.
Ormana keman çalar çamın ince yaprağı,
Cömertlik yarışında, geçecek yok toprağı,
Yamaçlar yeşil giymiş, seyretsene şu dağı,
Bağbanlıkta ustadır, yetiştiren bu bağı.
Sürülerin sırtına, yük olunca yapağı.
Kışlıkları soyunur, bir ilkbahar sabahı.

İşte başak denizi, ufka kadar ovalar,
Üstünde kelebekler, bir birini kovalar,
Gayri dilleniyorlar, sessiz duran yuvalar,
Tohumlar dolgunlaşır, ısındıkça havalar.
Bu mevsim canlıların en çok üreme çağı.
Geceyi unuturlar, sabah edip sabahı.

Yükselen uçurtmalar varır, buluta değer.
Sevinçlerin harmanı, çocuk kalbine sığar.
Gelecek kışa karşı, her canlı ürün yığar.
Arılar bal taşırken, meyveler dalı eğer.
Bebeklerin dallarda, sallanır salıncağı,
Çiçeklerin düğünü, ilkbaharın sabahı

İlkbahar neşe saçar, sevinç içinde beşer.
Umut yüklü canlılar, günü dopdolu yaşar.
Sevginin gücü ile, seven sevene koşar.
Mutluluğun sınırı, sonsuzdan öte taşar.
Somutlaşır yürekte, sevginin güçlü bağı.
Dört yanına bak da gör bir ilk bahar sabahı.
İbrahim PATAZ 20&04&2008 Osmaniye