İbrahim Pataz - Dünyanın Derdini Aldım Üstüme

Dünyanın derdini, aldım üstüme,
Beyazı unuttum, giydim kara ben.
Güven veremiyom gayri dostuma,
Yoldaş oldum, gözü hakka köre ben.

Gitmiyor başımdan, kara bulutlar,
Eve tabut ile, döner yiğitler,
Terk etmezken, kulağımı ağıtlar,
Aşk türküsü, söyleyemem yara ben.

Uzak dura dura, sabuna suya,
Kalkınma yolunda, yürüdüm yaya,
Eller yayılırken, yıldıza aya,
Her gün biraz, sıkışırım dara ben.

Tabutlardan kalkmaz oldu bayrağım,
Karayasta sevinmekten ırağım
Dert çıkını oldu, küçük yüreğim,
Değerlerden fire, vere vere ben.

Artar eksilmeden, dünyada zulüm,
Üzülürüm, amaa, bağlanmış kolum,
Beni ortak etmiş, suçuna zalim,
Gidiyorum, uçuruma, yara ben.

Yolumu gözleyen, kardeşim, bacım,
Uzatsam elimi, yetmiyor gücüm,
Çaresiz dertlere, emim, ilacım, Umuyorlar, yaraları sara ben.

Düğün bayram ele, bana çook uzak,
Her yola kurulmuş, başka bir tuzak,
Gezemem dünyada, baş dik, alın ak,
Bulaşmışım, zalimdeki kire ben.

Aylar yıllar geçer,gülmeden yüzüm,
Sabrım tükeniyor, dayanmaz özüm,
Yandım, için için, bir yığın közüm,
Alevsiz, dumansız, döndüm kora ben.

İşte bu, önüme konulan plan,
İleri gitmesin müslüman olan,
Ele başın eğmiş her başa gelen,
Usandım geride dura dura ben.

Yılları bu yolda etmişiz heder,
Dostumuz, düşmandan bin kere beter,
Sinsi oyunlarla, çıkmaza iter,
İstemezler, amacına ere ben.

ELEMİ der, güzel hayal kurarım,
Zehir sunanlardan, çare umarım,
Kendime de, olmuyor ki yararım,
Utancımda, gireceğim yere ben.
İbrahim PATAZ
15&06&2005 ADANA